Genot voor de buurt

Het is zo’n bof, de mooie tuin die we hebben gecreëerd.

Ook de buurt willen we hiervan laten meeprofiteren: Een framboos en ‘n braam aan de buitenkant van de schutting, plukbaar voor wie wil. Een clematis en drie rozen voor een gezelliger aanzicht. Daar waar ik vorig jaar herfst in groten getale hibiscuszaadjes heb gezaaid, ontstaat nu langzaamaan een bosje hibiscussen. Ook aan de vogels is gedacht: we hebben voedersilo’s, pindakaaspotjes, drinkplekken en voederhuisjes. De grijpgrage buurkat wordt met een waterkanon weggejaagd en waagt zich amper meer in de tuin. Bij het uitzoeken van de struiken en bomen is speciaal rekening gehouden met de (beschutting voor) vogels.

Bovenop de hoek van ons nieuwe ‘landje’ (extra grond grenzend aan de oorspronkelijke tuin, aangekocht van de gemeente als snippergroen) prijkt een door de grote man zelf gemaakt voederhuisje. Bedoeld als voederplek maar eest eigenlijk alleen ‘n leuke feature, een landmarkeringplek. En toen toch ineens werd het echt ontdekt door de vogels. Precies hoog genoeg voor ‘n duif als hij z’n nek uitsteekt. Kauwen, kraaien, musjes, mezen kunnen er in of op vliegen. En laatst: eindelijk, het roodborstje toonde zich weer eens en gebruikte het als uitkijk-, rust-, pre-doorvlieg-punt.

Wij zijn trouwe, dagelijkse voederaars. Het huisje staat daar voor mij precies net een beetje te hoog, daar bovenop die hoek… Ik moet dus op mijn tenen staan en dan lukraak op goed geluk en met kracht de pot zaadjes en zo goed mogelijk in proberen te storten. Hoe secuur ook, af en toe valt er weleens wat naast, en via mijn gezicht omlaag. Voederen met vanallerlei spul, onder andere zonnebloempitten. En zie hier het neveneffect: voederzaadje voor de vogel wordt zomerse bloemenpracht voor de buurt. Win-win.